جز سازهای زهی مضرابی و دارای چهار سیم ازجنس برنج یا فولاد است که به موازات دسته، از کاسه تا پنجه کشیده شده‌اند. سه‌تار دارای بیست و پنج پردهٔ قابل حرکت از جنس روده‌ی حیوانات یا ابریشم است. صدای آن ظریف و نسبتا غمگین است و با ناخن اشاره دست راست نواخته می شود. مواد اصلی ساخت این ساز چوب، فلز یا نخ‌های نایلونی است و این ساز از قدیم تا به امروز تغییرات چشم‌گیری داشته است.
کاسه سه‌تار گلابی شکل و ساخته شده از چوب توت یا گردو است. کاسه را گاهی یک تکه و گاهی از ترک‌های متصل شده به‌هم می‌سازند و برای زیبایی با صدف یا استخوان تزیین می‌کنند. صفحه ساز نیز روی کاسه قرار می‌گیرد و عمل طنین و پرورش صدا داخل آن صورت می‌گیرد.
نوازندگان این ساز را به صورت نشسته و افقی روی ران پای خود قرارداده و با یک دست دستان یا پرده‌ها می‌گیرند و با انگشت دست دیگر مضراب می‌زنند.
صفحه سه‌تار از جنس چوب است و روی آن سوراخ‌هایی تعبیه شده است که صدا از کاسه طنینی خارج شود.
خرک سه تار از جنس چوب و به طول تقریبا چهار سانتی‌متر و ارتفاع تقریبا هفت میلی‌متر است و روی صفحه ساز قرار می‌گیرد. روی خرک شیارهای کم‌عمقی تراشیده شده که محلی برای عبور سیم‌ها و از هم جدا نگه داشتن آن‌هاست.
